Een ontroerend verhaal
Ik liep rond in Delhaize, toen ik zag dat een kassier bezig was met een jongetje zijn geld te tellen. De jongen kon niet meer dan 5 of 6 jaar oud zijn…
De Kassier zei: ‘Het spijt me, maar je hebt niet genoeg geld hebt om deze pop te kopen … ” De kleine jongen draaide zich om naar de oude vrouw naast hem: ‘Oma, bent u zeker dat ik niet genoeg geld heb?’
De oude dame antwoordde: ‘Je weet dat je niet genoeg geld om deze pop te kopen, mijn kind.’
Toen vroeg ze hem om daar te blijven staan voor slechts 5 minuten, terwijl ze wegging om rond te kijken. Ze vertrok snel.
De kleine jongen hield nog altijd de pop in zijn hand …
Tot slot liep ik naar hem toe en ik vroeg hem aan wie hij deze pop wilde geven.
‘Het is de pop die mijn zus het meest geliefd is en ze wilde deze zo graag voor Kerstmis. Ze was er zeker van dat de Kerstman de pop zou brengen.’
Ik antwoordde hem dat de Kerstman het popje binnenkort misschien wel zou brengen, en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken.
Maar hij antwoordde me verdrietig. ‘Nee, de Kerstman kan de pop niet naar haar brengen waar ze nu is. Ik moet de pop aan mijn mama geven, zodat ze deze kan afgeven aan mijn zusje wanneer ze daar ook naartoe gaat. “
Zijn ogen waren zo droevig terwijl hij dit zei… ‘Mijn zusje is naar God gegaan, papa zegt dat mama binnenkort ook naar God gaat en heel snel ook, dus ik dacht dat ze de pop wel kan meenemen om af te geven aan mijn zus.’
Mijn hart was bijna gestopt met tikken.
De kleine jongen keek me aan en zei: ‘Ik heb papa verteld dat mama nog niet mag gaan. Ze moet wachten tot ik terug kom van het winkelcentrum.’
Toen liet hij me een hele mooie foto zien van zichzelf. Hij lachte.
Hij vertelde me toen: ‘Ik wil dat mama mijn foto ook meeneemt, zodat ze me niet vergeet. ‘Ik hou van mijn mama en ik wens dat ze niet vertrekt, maar papa zegt dat ze moet gaan om bij mijn zusje te zijn.’
Toen keek hij weer met droevige ogen naar de pop.
Ik pakte snel mijn portemonnee en zei tegen de jongen: ‘Stel dat we het geld opnieuw controleren, voor het geval je wel genoeg geld hebt voor de pop!’
‘OK’, zei hij, ‘ik hoop dat ik wel genoeg heb.’
Ik voegde een deel van mijn geld erbij zonder dat hij het zag en we begonnen te tellen.
Er was genoeg voor de pop en zelfs wat extra geld …
De kleine jongen zei: ‘Dank u God voor het geven van genoeg geld!’
En hij keek me aan en voegde eraan toe, ‘Ik vroeg gisteravond, voor ik ging slapen, aan God om ervoor te zorgen dat ik genoeg geld had om deze pop te kunnen kopen, zodat mama die aan mijn zus kan geven. Hij hoorde mij!
Ik wilde ook nog een witte roos voor mijn moeder te kopen, maar ik durfde er niet om te vragen, omdat ik al iets gevraagd had… Maar Hij gaf me genoeg geld om de pop en een witte roos te kopen.’
‘Mijn mama houdt van witte rozen.’
Een paar minuten later kwam de oude dame terug. Ik vertrok. Ik eindigde mijn winkelen in een totaal andere gemoedstoestand dan toen ik begon.
Ik kon het jongetje niet uit mijn gedachten zetten.
Toen ik thuis kwam herinnerde ik me een lokaal krantenartikel van twee dagen geleden, wat melding maakte over een dronken chauffeur in een vrachtwagen die een auto raakte waar een jonge vrouw en een klein meisje in zaten. Het kleine meisje overleed ter plaatse, en de moeder werd in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht en was in coma. Was dit de familie van de kleine jongen?
Een aantal dagen na deze ontmoeting met de kleine jongen las ik in de krant dat de jonge dame was overleden. Ik kon het niet laten en ging een bos witte rozen kopen en ging naar het mortuarium waar het lichaam van de jonge vrouw was opgebaard. Zij lag daar, in haar doodskist, ze hield een mooie witte roos vast. Ook lag er een foto van de kleine jongen in de kist en de pop lag op haar borst. De liefde die deze kleine jongen voor zijn moeder en voor zijn zus had is toch heel duidelijk. In een fractie van een seconde had een dronken chauffeur dit alles van hem afgenomen.
Ik verliet het mortuarium met een betraand gezicht…
Volg ons via RSS feed. Both comments and pings are currently closed.