Van levensbelang

Je voelt zich niet zo lekker, en vermoedt dat je ziek bent. Nu kun je twee dingen doen: naar de dokter gaan, of gewoon doorleven. Wanneer je gewoon doorleeft zou de ziekte misschien ernstige gevolgen kunnen hebben, dit zou zelfs de dood tot gevolg kunnen hebben.
Na een lange tijd twijfelen besluit je om toch maar naar de dokter te gaan, maar dan zit je weer met een paar andere vragen. Ben je wel welkom bij de dokter? Is de praktijk wel open? Op welke locatie zit de praktijk? Met je gezonde verstand besef je wel dat je altijd welkom bent bij de dokter, omdat hij graag patiënten geneest! Om de openingstijden te weten te komen, ga je op zoek in de gemeentegids. De praktijk is 24 uur per dag, 7 dagen per week open. Aan de dokter en de openingstijden zal het dus niet liggen. Je moet zelf actie ondernemen om van je ziekte af te komen.
De locatie van de praktijk is één straat verderop. Je zou alleen maar de voordeur uit hoeven te gaan, de straat uit te lopen, en je bent er. De afstand is dus minimaal.

Ook al weet je niet wat de ziekte is, de gevolgen kunnen dodelijk zijn. Daarom besluit je om te gaan. Maar nu zit je weer met de vraag: welke weg moet ik nemen om er te komen? Het makkelijkst is natuurlijk rechtstreeks. Maar zou je dit wel doen? Want de dokter kiest er toch niet voor niets voor om zijn praktijk zo dicht bij jou huis te hebben?
Daarom kies je ervoor om het met een omweg te doen. Je gaat de voordeur uit en slaat af naar rechts. Je blijft de weg volgen. Na uren gelopen te hebben kom je erachter dat de straat dood loopt. Dat is nou jammer, maar niet getreurd. Je loopt het hele stuk weer terug naar je huis. Bij je huis aangekomen loop je de andere kant op. Dit is ook niet de rechtstreekse weg naar de dokter, maar je zal er vast wel komen. Na uren lopen kom je bij een moeras. Nu ga je pas nadenken. Je komt tot een helder inzicht. Het was veel gemakkelijker geweest om vanuit je huis rechtstreeks naar de dokter te gaan. Je keert om en loopt weer richting je huis. Van daar uit ga je nu rechtstreeks naar de paktijk.

Maar tijdens het lopen ga je denken. Zou de deur wel werkelijk open zijn? De gemeentegids schrijft wel dat de paktijk de hele dag open is, maar is die informatie wel betrouwbaar? Na een tijdje nadenken kom je tot de conclusie dat de informatie wel betrouwbaar moet zijn. Want de dokter zet toch niet zomaar verkeerde openingstijden in de gemeentegids?

Uiteindelijk, na dagen van twijfel en redeneringen kom je bij de praktijk aan. De deur staat al wagenwijd voor je open. Dat is toch geweldig! Al die twijfel was dus nergens voor nodig geweest. Binnengekomen staat de dokter al voor je klaar. Hij zegt tegen je: “Fijn dat je gekomen bent, we zullen eerst een diagnose stellen.”
Nu komt de twijfel weer boven. Kun je die dokter wel vertrouwen? Je moet wel, want zonder die dokter kun je niks over je vermoede ziekte te weten komen. Nadat de dokter enige vragen heeft gesteld aangaande de klachten, neemt hij een aantal MRI-scans. Na het nemen van de scans verwijst hij u naar de wachtkamer, om de scans te kunnen onderzoeken. Terug in de wachtkamer zit u maar te wachten en te wachten. Het duurt zo lang! Waarom geeft die dokter toch niet zo snel antwoord? Zou hij je daarmee willen pesten?
Na twee uur in de wachtkamer gezeten te hebben, roept de dokter je terug. Hij zegt: “Ga zitten, dan kunnen we over uw ziekte praten. We hebben de volgende diagnose gesteld: Je hebt kanker.” Je denkt: “Zo, dat is ernstig! Wat ben ik blij dat ik naar de dokter ben gegaan. Stel je voor dat ik niet gegaan was, dan was ik binnen de korste keren overleden aan deze ziekte.”
De dokter gaat verder: “Ik schrijf de volgende medicijnen voor. Je moet deze medicijnen een paar keer per dag innemen. Wanneer je dit niet doet word de ziekte alleen maar erger.”

Leuk van die dokter om medicijnen voor te schrijven. Maar zou je dit wel doen? Stel je voor dat die medicijnen niet helpen, dan zou je voor niks geslikt hebben. Met de dood als gevolg. Weer die twijfel! Maar na lang nadenken besef je wel dat dit de enige oplossing is om de dood te voorkomen. Je moet de dokter wel vertrouwen, en ook de medicijnen die hij voorschrijft. Dan zegt de dokter: “Ik wil je elke dag op spreekuur hebben, dan kunnen we kijken of de medicijnen helpen.”

Thuisgekomen zit je nog ernstig na te denken over de ziekte die je hebt. De medicijnen die je moet slikken, en over dat je elke dag naar de dokter moet voor controle.
Maar toch ben je dankbaar dat je naar de dokter kon gaan, dat hij je kon helpen. Want stel je voor dat je dit niet gedaan had? Dan was je waarschijnlijk binnen enkele jaren overleden.

Enkele weken later..
Je hebt de afgelopen weken trouw je medicijnen geslikt, en bent trouw naar de dokter geweest. Je merkt dat de ziekte is afgenomen. De dokter had de laatste keer op spreekuur gezegd: “Je bent helemaal genezen van je ziekte.”
O, wat ben je blij. Wat ben je die dokter dankbaar! Dankzij hem kun je blijven leven, wat een wonder is dat toch!!

En nu wijzigen we een aantal elementen aan het verhaal.
Als ik je mag vertellen dat de dokter staat voor: Jesus Christus. De medicijnen voor: Zijn bloed, Zijn woord. En het spreekuur staat voor: Het gebed.

Lees dan nog eens het verhaal door en merk op hoe stom wij als mensen zijn om niet naar De Dokter te gaan! Telkens omwegen verzinnen om maar niet te hoeven, Hem niet vertrouwen. Maar dan zitten we weer van: Ja, maar… de Heilige Geest moet het mij toch geven? Dat is zeker waar! Maar wanneer je in dit verhaal naar de dokter zou moeten, dan moet God dit toch ook besturen. Waarom hebben wij zoveel moeite met het geloof en bekering, terwijl wij de dagelijkse dingen wel “zelf” doen. God moet jou de dagelijkse dingen toch ook geven?

Wanneer je zegt dat God alles zal moeten doen in je leven om bekeerd te worden, is dat dan niet juist de manier waarmee je het aan de kant schuift? Gebruik jij de medicijnen en het gespreksuur wel (de Bijbel, het gebed), om daardoor Zijn Heilige Geest in je te laten werken? Kijk naar dit verhaal, wanneer je niet naar de dokter gaat, kan de dokter ook geen medicijn uitschrijven. En wanneer je de medicijnen niet inneemt, kun je ook niet genezen.
Ik besef terdege dat God almachtig is, en ook mensen bekeerdt die zich totaal niet met God bezig houden. Maar God werkt doorgaans door de middelen.

Ja zegt de één, dat is wel mooi, maar ik moet eerst mijn zonden leren kennen voordat ik naar Jezus Christus mag. Wanneer we terug kijken naar het verhaal, zullen sommige mensen eerst zelfonderzoek willen doen, voordat ze pas werkelijk naar de dokter gaan. Anders zal voor hen de dokter niet belangrijk genoeg zijn. Maar zal het bij sommige mensen niet zo zijn, dat ze zich niet lekker voelen, maar van de ziekte totaal niks weten. En toch naar de dokter gaan?
Ook al hebben mensen zelfonderzoek gedaan. Wordt de officiele diagnose niet door de Dokter gesteld?

Wanneer je zegt: “Ja, maar eigenlijk intereseert het mij helemaal niet.”
Stel dat je met kanker rond zou lopen, dan kun je ook zeggen dat die hele dokter je niet interesseert, dat je het maar niks vindt om al die diagnoses en kuren te ondergaan, maar dat heeft tot gevolg dat je vroegtijdig komt te overlijden!

Nog één ding, met het geloven dat die Dokter van het verhaal bestaat, en dat je gelooft dat je er beter door zult worden, wil nog niet zeggen dat je ook daadwerkelijk beter word. Je zult ook er ook naar toe moeten, en de medicijnen moeten gebruiken!

Ik hoop dat je hiermee aan het nadenken gaat! Wanneer je het bovenstaande niet gelooft omdat het “te” makkelijk is.. lees de Bijbel!

In de Bijbel staat toch: “Geloof in de Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden!”. En met een oprecht geloof, zal de bekering niet uitblijven.

Geschreven door Cees van Steenselen.

Volg ons via RSS feed. U kunteen bericht achterlaten, of trackback vanaf uw eigen site.